(ومن حيْث خرجت فولّ وجْهك شطر المسجد الحرام... )[1] و (ومن حيث خرجت فولّ وجهك شطر المسجد الحرام وحيث ما كنتم فولّوا وجوهكم شطره... )[2]. شايانذكر اين كه، چون توجه به مسجدالحرام، خصوصاً از مدينه، توجه به كعبه است، فرمود: «روبه مسجدالحرام كن»، نه اين كه مسجدالحرام قبله باشد، كه توضيح آن خواهد آمد.
از آنجا كه پذيرش قبله، به منزله پذيرش اصل دين است، خداي سبحان بهرسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم فرمود: هر معجزهاي ارائه كني، اهل كتاب قبله تو را نخواهندپذيرفت، همان گونه كه تو به قبله آنان كه امري منسوخ است رو نخواهيكرد: (ولئن أتيت الّذين أُوتوا الكتاب بكلّ اية ما تبعوا قبلتك وما أنت بتابعقبلتهم)[3]. اين بيان، نظير آيات سوره كافرون است كه درباره پذيرش اصلدين فرمود: (قل يا أيّها الكافرون* لاأعبد ما تعبدون* ولاأنتم عابدون ماأعبد* ولاأنا عابدٌ ما عبدتم* ولاأنتم عابدون ما أعبد* لكم دينكم وَلِي دين)[4].
قبله مسلمانان، پيش از هجرت و اندكي پس از آن، بيتالمقدس بود؛ اگرچه رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم تا آنجا كه امكان داشت هنگام نماز، كعبه را بين خود و بيتالمقدس قرار ميداد تا درآنِواحد، هم به طرف كعبه و هم به سوي بيتالمقدّس روكرده باشد[5]. البته اين كار از جهت فنّي در مدينه امكان نداشت. يكسالواندي پس از هجرت به مدينه، با فرمان خداوند، قبله مسلمان از بيتالمقدس به كعبه تغيير يافت. در اين هنگام دشمنان عنود و لجوج اسلام گفتند: اگر روكردن به بيتالمقدس حق نبود چرا بيش از چهاردهسال (بنابر اينكه نماز در آغاز بعثت واجب شد بود) به طرف آن نماز خوانديد و اگر استقبال به آن حق بود چرا از حق روبرگردانديد؟
[1] ـ سوره بقره، آيه 149. [2] ـ سوره بقره، آيه 150. [3] ـ سوره بقره، آيه 145. [4] ـ سوره كافرون، آيات 6 ـ 1. [5] ـ بحار، ج 81، ص 59.