انسان براي رهيدن از اين حجاب، بايد از خويشتن سفر كرده، از خواستههاي خود هجرت كند، تا مصداق (ومن يخرج من بيته مهاجراً إلي الله)[1] شود. اگر كسي از خود سفر نكرد مرگش ممكن است او را از جهنّم برهاند و به بهشت برساند، امّا به جنّةاللقاء راه پيدا نميكند و اگر كسي از خودبيني نجات پيدا كرد راه مشاهده اسرار الهي برايش باز است.
ايام حج و مناسك آن و به ويژه سرزمين عرفات بهترين فرصت براي رهايي از خودبيني و هجرت از بيت نفس است. قرآن كريم در تبيين اين هجرتِ مكانتي چنين فرمود: از پليدي و زشتي مهاجرت كن:
[1] ـ سوره نساء، آيه 100.