حال كه زائران به حسب ظاهر بدون اذن وارد مهماني رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم نشده و بدون دعوت در كنار سفره معنوي آن حضرت شركت نكردهاند و امكان حضور بدني نصيب آنان شده است، خداي سبحان درباره شرط استفاده از تغذيه علمي و معنوي آن حضرت ميفرمايد: در حضور پيامبر، با يكديگر مؤانسه نكرده، سخني را كه در آن اثري از حكمت و معرفت نيست ترك كنيد. مجلس پيغمبر، مجلس علم و حكمت است، نه محفل اُنس و سرگرمي: (ولا مستأنسين لحديث). اينجا بايد سميع و بصير بود، نه اينكه اوقات خود را به گفت و شنود درباره مسائل دنيا و مؤانسههاي صوري بگذرانيد. آيا بدينجا(مدينه) آمدهايد تا حرف رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم را بشنويد يا حرف خود را بزنيد؟ اگر براي فراگيري معارف و نيل به كمالات آمدهايد پس سخني كه پيغمبر را ميرنجاند بر زبان نياوريد:
(ولا مستأنسين لحديث إنّ ذلكم كان يؤذي النبي فيستحيي منكم)[1].
اگر شب، درهاي حرم مطهر رسول اكرمصلي الله عليه و آله و سلم را بستند، راه زيارت بسته نيست و ميتوان باريافت. پشت ديوار حرم نيز ميتوان زيارت جامعه را زمزمه كرد. اگر در و ديوار و مانند آن، حاجب و مانع باشد زائر نميگفت: من شهادت ميدهم كه تو مقام مرا ميبيني و سلام و كلامم را ميشنوي و جواب ميدهي: «اللّهم إنّي... وأعلم أن رسولك وخلفائك(عليهم السلام) أحياء عندك يرزقون، يرون مقامي ويسمعون كلامي ويردّون سلامي... »[2]. بدخوري و پرخوري، استيناس و مؤانسه، مجلس انس داشتن در مسافرخانهها، پرسهزدن در كوي و برزن و مانند اينها مانع احساس لذت مناجات و زيارت در مدينه است.
[1] ـ سوره احزاب، آيه 53. [2] ـ مفاتيح الجنان، اذن دخول حرمهاي شريفه.