دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 1057

غزليات

انجيرفروش را چه بهتر ماييم معاشران دولت اى ساقى ماه روى زيبا از روى تو تاب يافت خورشيد ماييم بلاى دى چشيده بشنو ز بهار نو سقاهم لوح دل را ز غم فروشوى اى تو همه را ولى نعمت در سايه ات اى درخت طوبى بر عشق و جمال دوست وقفيم بر هر كه گزيد خدمت تو آن كس كه بود مريد خورشيد مخمور شدند قوم و تشنه جان را بده از مزوره خويش يك قوم همي رسند مهمان ما گاو و شتر كنيم قربان چه گاو كه مي سزد به قربان تو نيز شتردلى رها كن شكر گفتم قدح نگفتم ور اين نكنى خموش گردم ور اين نكنى خموش گردم
انجيرفروشى اى برادر هين بر كف ما نهيد ساغر اى جمله مراد تو ميسر وز بال تو برپريد جعفر چون باغ ز زخم دى مزعفر در جام كن آن شراب احمر اى شاه مطهر مطهر بر ما ز همه كسان فزونتر ما راست سعادت مكرر وز جمله كارها محرر شد منصب سلطنت مقرر چون نبود همچو مه منور درده مى و زين حدي بگذر تا نبود صحتش مزور امروز مقدم و مأخر از بهر قدوم هر برادر از بهر مبشر آن مبشر اشتروارى فرست شكر در نقل بود نبيذ مضمر دانى چه كنم خموشى اندر دانى چه كنم خموشى اندر