دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 2478

سركه هفت ساله را از لب او حلاوتى جان و دل فسرده را از نظرش گشايشى از گذرى كه او كند گردد سرد دوزخى مرده ز گور برجهد آيد و مستمع شود آنك ز چشم شوخ او هر نفسى است فتنه اى آه كه در فراق او هر قدمى است آتشى آه كه در فراق او هر قدمى است آتشى
خاربنان خشك را از گل او طراوتى سنگ سياه مرده را از گذرش سعادتى وز نظرى كه افكند زنده شود ولايتى گر بت من ز مرده اى ياد كند حكايتى آنك ز لطف قامتش هر طرفى قيامتى آه كه از هواى او مي رسدم ملامتى آه كه از هواى او مي رسدم ملامتى