دیوان شمس

مولانا جلال الدین محمد بلخی

نسخه متنی -صفحه : 3704/ 596

آن را كه درون دل عشق و طلبى باشد رو بر در دل بنشين كان دلبر پنهانى جانى كه جدا گردد جوياى خدا گردد آن ديده كز اين ايوان ايوان دگر بيند آن كس كه چنين باشد با روح قرين باشد پايش چو به سنگ آيد دريش به چنگ آيد چون تاج ملوكاتش در چشم نمي آيد خاموش كن و هر جا اسرار مكن پيدا خاموش كن و هر جا اسرار مكن پيدا
چون دل نگشايد در آن را سببى باشد وقت سحرى آيد يا نيم شبى باشد او نادره اى باشد او بوالعجبى باشد صاحب نظرى باشد شيرين لقبى باشد در ساعت جان دادن او را طربى باشد جانش چو به لب آيد با قندلبى باشد او بي پدر و مادر عالى نسبى باشد در جمع سبك روحان هم بولهبى باشد در جمع سبك روحان هم بولهبى باشد