غزلیات

محتشم کاشانی

نسخه متنی -صفحه : 626/ 558

اين آينه گون سقف كه آبيست معلق اين گوى كه دستى نگهش داشته زان سوى دل مي كنداز غب غب و روى تو تصور كاكل كه به بوسيدن دوشت شده مايل در حلقه ى فتراك تو دايم دل بريان اين كاسه سر كاون پر نشه ز عشقت در سينه ى دل زير و زبر گشته ز خويت دل كز طمع لعل تو افتاده در آن زلف از هر مژه محتشم اى گوهر سيراب از هر مژه محتشم اى گوهر سيراب
نسبت به من تشنه سرابيست معلق چون قطره آبى ز سحابيست معلق كز آتش سوزنده حبابيست معلق گوئى ز سر سرو غرابيست معلق آويخته چون مرغ كبابيست معلق از بوالعجبى جام شرابيست معلق لرزنده تر از قطره ى آبيست معلق آويخته مرغى ز طنابيست معلق از بهر نارت در نابيست معلق از بهر نارت در نابيست معلق