اى نگهت تيغ تيز غمزه ى غماز راروز جزا تا رود شور قيامت به عرشنرگس مردم كشت ننگرد از گوشه اىشعله ى بازار قتل پست شود گر كنىحسن تو در گل نهاد پاى ملك بر فلكچشم سخنگوى كرد كار زبان چون رقيبديد كه خاصان تمام آفت جان مننديافت پس از صد نگه مطلب مخصوص خويشتيز نگاهى به بزم پرده برافكند و كردتيز نگاهى به بزم پرده برافكند و كرد
پشت به چشم تو گرم قافله ى ناز رارخصت يك عشوه ده چشم فسون ساز راتا نستاند به ناز جان نظر باز رانايب تركان چشم صد قدر انداز رابس كه نهادى بلند پايه ى اعجاز رامنع نمود از سخن آن بت طناز راداد به پيك نظر قاصدى راز راديده كه جوينده بود عشوه ى ممتاز راپرده در محتشم نرگس غماز راپرده در محتشم نرگس غماز را