غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 709

چند باشم در انتظار تو من خشك لب مانده نعل در آتش تيره شد روز من چرا نكنم وقت آمد كه بر ميان بندم برقع از روى برفكن تا جان تيره شد روز من چرا نكنم گر جهان آمده است با روزى گرچه آورده اى به جان كارم تيره شد روز من چرا نكنم بر من از صد هزار عزت بيش شد قرارم كه چند خواهد بود تيره شد روز من چرا نكنم تيره شد روز من چرا نكنم ترك كار فريد از آن گفتم تيره شد روز من چرا نكنم
فتنه ى روى چون نگار تو من تشنه ى لعل آبدار تو من تيره شد روز من چرا نكنم كمر از زلف مشكبار تو من پاي كوبان كنم نار تو من تيره شد روز من چرا نكنم سر نهم مست در كنار تو من تا به جان در شدم به كار تو من تيره شد روز من چرا نكنم آنكه باشم ذليل و خوار تو من چشم بر راه بيقرار تو من تيره شد روز من چرا نكنم ديده روشن به روزگار تو من تا شوم فرد و يار غار تو من تيره شد روز من چرا نكنم