غزلیات

عطار نیشابوری

نسخه متنی -صفحه : 896/ 835

گر يك شكر از لعلت در كار كنى حالى ور زلف پريشان را درهم فكنى حلقه بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى روزى كه ز گلزارى بى روى تو گل چينم چون ديده ى من هر دم گلبرگ رخت بيند بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى صد گونه جفا دارى چون روى مرا بينى صد بلعجبى دانى كابليس نداند آن بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى چون صبح صبا زان رو در خاك كفت مالد بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى
صد كافر منكر را دين دار كنى حالى تسبيح همه مردان زنار كنى حالى بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى گلزار ز چشم من گلزار كنى حالى از ناوك مژگانش پر خار كنى حالى بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى بر من به جوانمردى ايار كنى حالى ما را چو زبون بينى در كار كنى حالى بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى خود را عجمى سازى انكار كنى حالى كز بوى سر زلفش عطار كنى حالى بردى دلم از من جان چون با تو كنم دعوى