الا اى نوگل رعنا كه رشك شاخ شمشادىبه صيد خاطرم هر لحظه صيادى كمين گيردچه شورانگيز پيكرها نگارد كلك مشكينتقلم شيرين و خط شيرين سخن شيرين و لب شيرينمن از شيرينى شور و نوا بيداد خواهم كردتو خود شعرى و چون سحر و پرى افسانه را مانىگر از يادم رود عالم تو از يادم نخواهى رفتخوشا غلطيدن و چون اشك در پاى تو افتادنجوانى اى بهار عمر اى روياى سحرآميزبه پاى چشمه ى طبع لطيفى شهريار آخربه پاى چشمه ى طبع لطيفى شهريار آخر
نگارين نخل موزونى همايون سرو آزادىكمان ابرو ترا صيدم كه در صيادى استادىالا اى خسرو شيرين كه خود بي تيشه فرهادىخدا را اى شكر پاره، مگر طوطى قنادىچنان كز شيوه ى شوخى و شيدايى تو بيدادىبه افسون كدامين شعر در دام من افتادىبه شرط آن كه گه گاهى تو هم از من كنى يادىاگر روزى به رحمت بر سر خاك من استادىتو هم هر دولتى بودى چو گل بازيچه ى بادىنگارين سايه اى هم ديدى و داد سخن دادىنگارين سايه اى هم ديدى و داد سخن دادى