ترجمه نهج البلاغه

ذبیح الله منصوری

نسخه متنی -صفحه : 107/ 75
نمايش فراداده

حکمت 162

بسا لقمه نامناسب (يا پرخورى) مانع از خوردن اغذيه زياد در آينده مى شود.

حکمت 163

مردم دشمن آنچه مى باشند كه نمى دانند.

حکمت 164

كسى كه از راى ديگران استقبال كند (مشورت با آنها را نيكو بداند) به موارد خطايى پى مى برد.

حکمت 165

كسى كه جلوى نيزه خشم را بگيرد (كظم غيظ كند) خداوند او را براى نابود كردن باطلها موفق مى گرداند.

حکمت 166

از كارى كه از آن مى ترسى خود را در آن بيند از چون سختى ترسيدن، شديدتر از كارى است كه از آن مى ترسى.

حکمت 167

اسباب رياست، عبارت است از گذشت و وسعت همت.

حکمت 168

اشخاص بد را به وسيله نيكوكارى به اشخاص نيك تنبيه كن.

حکمت 169

از سينه خود شر (بدى) را ريشه كن نما تا بدى در سينه ديگرى ريشه كن شود.

حکمت 170

پرخاشجويى راى سليم را از بين مى برد.

حکمت 171

طعمكار، همواره گرفتار است.