اگر خداوند، به مردم نمى گفت كه معصيت داراى كيفر مى باشد باز شايسته بود كه مردم براى اداى شكر خداوند از گناه خوددارى نمايند.
پسر (اشعث بن قيس) زندگى را بدرود گفت و مولاى متقيان (ع) به اين بيان او را تسليت داد: اى اشعث، اندوه تو از مرگ پسرت بجا مى باشد، اما اگر صبر را پيشه نمايى بدان كه نزد خداوند هر مصيبت و اندوه پاداش دارد و اگر جزع و بى تابى نمايى باز مشيت خداوند شامل تو مى شود، منتها گناه كرده اى.
اى اشعث پسرت هنگامى كه به دنيا آمد تو را شادمان كرد در صورتيكه براى تو سبب گرفتارى مى شد و اينك كه از جهان رفته، غمگين شده اى اما مشمول رحمت خواهى گرديد.
هنگامى كه پيكر مطهر حضرت رسول الله (ص) به خاك سپرده شد، اميرالمومنين (ع) كنار قبر خاتم انبياء چنين گفت: شكيبا بودن نيكو مى باشد، اما نه در مصيبت مرگ تو و جزع و فزع كردن ناپسند است اما نه بر تو.
اى رسول الله (ص) مصيبت تو بسيار بزرگ مى باشد و غم و اندوه قبل از تو و بعد از تو كوچك است.
با شخص نادان محشور نشو براى اين كه بلاهت خود را در نظر تو زيبا جلوه مى دهد و ميل دارد كه تو مثل او بشوى.
از اميرالمومنين (ع) راجع به فاصله بين مشرق و مغرب سئوال كردند و آن حضرت گفت: فاصله فيمابين اين دو به اندازه خط سير يك روز خورشيد است.
تو داراى سه دوست هستى و سه دشمن.
سه دوست عبارتند از دوست تو، و دوست دوست تو، و دشمن دشمن تو.
سه دشمن تو عبارتند از دشمنت، و دشمن دوست تو و دوست دشمنت.
آن كس كه براى ضرر زدن به ديگرى به خود زيان مى رساند مانند كسى است كه نيزه را در سينه خود فرو مى كند تا شخصى را كه در قفاى اوست به قتل برساند.
اندرزها و عبرتها زياد است و اندرز پذيران كم.
آن كس كه در ستيزه جويى اصرار كند مرتكب گناه مى شود و آن كس كه در موقع ستيزه سستى نمايد مظلوم واقع مى گردد و كسى كه ستيزه مى كند، نمى تواند پرهيزكار باشد (منظور اين است كه هنگام ستيزه، فاعل اين عمل نمى تواند حدود خود را نگاه دارد و از حدى مخصوص تجاوز نكند).
گناهى كه مهلت يافتم بعد از آن دو ركعت نماز بخوانم و استغفار كنم مرا اندوهگين نكرد.