كوچكترين وظيفه شما در قبال خداوند اين است كه وقتى از نعمتهاى خدا استفاده مى نماييد مبادرت به گناه نكنيد.
طاعت و بندگى خداوند غنيمتى است (وسيله سود رسانيدن است) براى افراد هوشيار در حالى كه افراد بى هوش از اين غنيمت محروم هستند.
زمامداران در زمين، پاسبانان خداوند هستند.
علائم مومن اين است: شادمانى در قيافه اش ديده مى شود.
اندوه او در دلش مى باشد.
داراى وسعت صدر است.
همواره متواضع است.
سركشى نمى كند.
بلندپروازى نمى نمايد.
اندوه او طولانى است (براى عاقبت كارش در دنياى ديگر همواره اندوهگين است).
بلندهمت مى باشد (در كارهاى خير و نوع پرورانه).
خيلى به سكوت مى گذراند.
همه وقت مشغول كار است.
شكرگزار است و صبور.
همواره در انديشه خود فرو رفته است.
نسبت به خود در مورد درخواست بخل مى ورزد (از مردم درخواست نمى كند).
خوش خوى مى باشد.
طينت و فطرتش نرم است.
در عين حال اراده اش چون سنگ سخت مى باشد.
در فرمانبردارى فروتن است.
چشم نداشتن به دارايى مردم بزرگترين داراييها است.
كسى كه از او چيزى خواسته شود آزاد و مخير است كه آن را انجام بدهد يا ندهد ولى وقتى آن شخص وعده اى داد ملزم به انجام آن است.
كسى كه عمر تمام شدنى دنييا را از نظر مى گذراند فريب وعده هاى دنيا و ظواهر آن را نمى خورد.
هركس دارايى داشته باشد داراى دو شريك است يكى وارثان او و ديگرى حوادث روزگار.
ادعاكننده (ادعاى بندگى خدا) بدون عمل مانند تيراندازى است كه كمان او، زه نداشته باشد.
علم، دو گونه است يكى علم مطبوع (كه چون مطابق ميل آدمى مى باشد انسان به آن عمل مى كند) و دوم علم مسموع (علمى كه فقط شنيده مى شود) و علم مسموع فايده نمى بخشد مگر اين كه مبدل به علم مطبوع شود.