(و قال عليه السلام: اعقلوا الخبر اذا سمعتموه) دريابيد خبر را چو بشنويد آن را (بعقل رعايه) به دريافتن رعايت كه آن تدبر است و فهم معنى آن (لا عقل روايه) نه به دريافتن روايت كه مجرد نقل لفظ باشد بدون تدبر (فان رواه العلم كثير) پس به درستى كه راويان علم، بسيارند (و رعاته قليل) و رعايت كنندگان آن كم منقول است كه در انجيل آورده شده كه: (ان ناقل الاخبار من غير رعايه و درايه كاعمى ياخد دنانير و هو لا يفرق بين زيوفها و نقودها و اشترى سلعه ثم صب ما فى كيسه فوجد الناقد اكثر زيوفا فرده عليه فهو لا يدرى ممن اخذه و على من يرده فبقى بلا نقد و لا سلعه) يعنى به درستى كه نقل كننده خبرها بدون رعايت كردن و تدبر نمودن مانند كورى است كه فرا گرفته باشد دينارى چند را از كسى و حال آن كه فرق نكرده باشد ميان سره و ناسره آن و بخرد متاعى چند را و بعد از آن بريزد آن دنانير را كه در كيسه داشته باشد.
پس يابد نقد كننده و جدا سازنده زر از سره و ناسره.
بيشتر آن را ناسره پس رد كند آن زر ناسره را بر او و اخذ نمايد سلعه را و او نداند كه آن زر را از كه گرفته و بر كه رد مى بايد كرد.
(و سمع رجلا يقول) و شنيد آن حضرت از مردى كه مى گفت (انا لله و انا اليه راجعون) به درستى كه ما همه از آن خداييم و در سلسله بندگى او در بنديم و ما به سوى او باز گردندگانيم (فقال) پس فرمود نزد اين مقال كه (ان قولنا انا لله) به درستى كه گفتار ما كه (انا لله) است (اقرار على انفسنا بالملك) اعتراف ما است بر نفس هاى خود به پادشاهى الهى (و قولنا انا اليه راجعون) و قول ما كه (انا اليه راجعون) است (اقرار على انفسنا بالهلك) اقرار است بر نفس هاى خود به هلاكت و تباهى