ترجمه نهج البلاغه

اسدالله مبشری

نسخه متنی -صفحه : 211/ 179
نمايش فراداده

حکمت 161

دست به گناه نيالودن بهتر تا طلب قبول توبه.

حکمت 162

بسا كه خوردن طعامى، مانع برخوردارى از طعامهاى بسيار شود.

حکمت 163

مردم، دشمن آنند كه ندانند.

حکمت 164

هر كس در آراء درست بينديشد خطاها را باز شناسد.

حکمت 165

هر كس براى خداى ناوك پيكان خشم را برا سازد، براى درافكندن نيرومندان به باطل قوى دست گردد.

حکمت 166

هنگامى كه از اقدام به كارى بيمناك شدى، به آن دست زن، چه گريز از آن، دشوارتر از عمل به آنست.

حکمت 167

همت بلندمايه سرورى است.

حکمت 168

بدكار را پاداش نيكوكاران ده تا او را از بد باز دارى.

حکمت 169

نهال بدى از دل خويشتن بركن تا از ديگر دلها نيز بركنده شود.

حکمت 170

ستيز، تدبير را باطل گرداند.