ترجمه نهج البلاغه

اسدالله مبشری

نسخه متنی -صفحه : 211/ 186
نمايش فراداده

حکمت 231

هر كس سستى را پيروى كند حقوق خويش تباه سازد، و هر كس در پى گفتار سخن چين افتد، دوست يكدل خود از دست بدهد.

حکمت 232

پاره سنگى غصبى كه در سرايى به كار رفته باشد مايه ويرانى آن خانه است. (اين سخن از رسول اكرم نيز نقل شده است و نه عجب اگر اين دو كلام به يكديگر ماند، چه، از يك سرچشمه جوشيده و از يك جام تراويده است)

حکمت 233

روز چيرگى ستمكش بر ستمگر از روز چيرگى ستمگر بر ستمكش سخت تر است.

حکمت 234

به عبادت خداى پرداز اگر چه در زمانى اندك، اما نه چندان كه خود را به رنج اندر افكنى و ميان خويشتن و خداى، پرده حرمت نگاهدار، اگر چه به پرده اى نازك.

حکمت 235

وقتى جوابهاى مسئله اى متشابه و بسيار باشد، پاسخ جواب پنهان ماند.

حکمت 236

خداى را در هر نعمت حقى است. هر كس آن نعمتها پاس دارد، خداى آن نعمتها بر او زياده گرداند، و هر كه در شكر نعمت كوتاهى ورزد، به زوال نعمت حق، خود را به خطر دراندازد.

حکمت 237

وقتى توانايى بكارى، بسيار گردد، رغبت به آن بكاهد.

حکمت 238

زنهار كه از رميدن نعمتهاى خداى بترسيد كه نه هر چه از كف رفت باز پس آيد.

حکمت 239

كرم، مهرانگيزتر از خويشاوندى است.

حکمت 240

هر كس بر تو گمان نيكو برد، گمان او را حقيقت گردان.