حکمت 241 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه نهج البلاغه - نسخه متنی

اسدالله مبشری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

حکمت 241

شايسته ترين عبادت آن است كه بر نفس گران آيد.

حکمت 242

خداى سبحان را به اين شناختم كه اراده ها فسخ مى گردد و پيوند پيمانها مى گسلد و همتها مى شكند.

حکمت 243

تلخكامى در اين جهان، مايه شيرين كامى در آن جهان است، و شيرين كامى اين جهان پايه تلخكامى آن جهان.

حکمت 244

خداى ايمان را واجب فرمود تا دل را از پليدى شرك پاك گرداند، و نماز را، تا از گردنكشى پاكيزه سازد، و زكات را تا سبب روزى مستحقان گردد، و روزه را تا اخلاص مردمان بيازمايد و حج را تا سبب نزديك شدن اهل دين از اقطار گيتى گردد، و جهاد را براى ارجمندى اسلام و امر به معروف را به مصلحت توده مردم، و نهى از منكر را تا نادانان را از نافرمانى خود باز دارد. و صله رحم را براى افزون شدن خويشان، و قصاص را براى جلوگيرى از خون ريختن، و اجراى كيفر را براى بزرگ شمردن حريم حق، و جلوگيرى از باده نوشى را براى نگاهبانى خرد و دست به دزدى نيالودن را براى بيرون نرفتن از مرز دنيا، و جلوگيرى از زنا را براى حفظ تبار و جلوگيرى از لواط را براى افزودن نسل و گواهى دادن را براى آشكار شدن حقوق انكار شده، و دروغ نگفتن را براى نگهبانى شرف راستى، و آزار نكردن را براى امنيت مردمان، و امانت را براى نظام كار اجتماع، و طاعت را براى بزرگ داشتن پيشوايى.

حکمت 245

هرگاه بر آن باشيد تا ستمگر را سوگند دهيد از او بخواهيد تا بگويد: از حول و قوه خداى دور باشم چه اگر به دروغ چنين سوگندى ياد كند، كيفر او بى درنگ فرا رسد، اما اگر بگويد: سوگند به خدايى كه جز او خدايى نيست. در كيفر او درنگ شود، چه، خداى تعالى را به يگانگى ستوده است

حکمت 246

اى فرزند آدم، تا زنده اى، خود وصى مال خويش باش و با مال خود آن كن كه دوست مى دارى پس از تو با آن چنان كنند.

حکمت 247

تندخويى نوعى ديوانگى است چه، تندخو چون بيارامد پشيمان گردد و اگر پشيمان نشود ديوانگى او پاى برجاست.

حکمت 248

تندرستى از كمى حسد ورزيدن است.

حکمت 249

به كميل فرزند زياد نخعى فرمود: اى كميل، به خانواده خود فرمان ده تا در روز كسب مكارم اخلاق كنند و در شب نياز كسانى را برآورند كه خود توانايى آن ندارند. سوگند به ذات بيچون كه همه آواها مى شنود، هيچكس دلى را شادمان نسازد، مگر اين كه در آن دم خداى تعالى از آن شادمانى، لطفى بيافريند تا آنگاه كه بر او مصيبتى فرود آيد، آن لطف همچون آبى كه به نهيب در سراشيب بغلطد بر آن مصيبت روان گردد، تا آن را از او دور سازد، و بدانسان كه شتر ناآشنا را از ميان شتران بتارانند، آن مصيبت را از دل او براند.

حکمت 250

به هنگام تنگدستى، از راه صدقه با خداى سودا كنيد.

/ 211