گناهى كه پس از ارتكاب آن فرصت آن يابم تا دو ركعت نماز به جاى آورم و از پروردگار آمرزش طلبم مرا غمگين نمى سازد.
حکمت 292
از حضرتش پرسيدند: خداوند چگونه به حساب آفريدگان با اين همه بسيارى مى رسد؟ گفت: آنگونه كه به آنان با اين همه بسيارى روزى مى رساند. پرسيدند: چگونه به حساب آفريدگان مى رسد حال آنكه آفريدگان خداى را نمى بينند. گفت: آنگونه كه به آنان روزى مى رساند، حال آنكه او را نمى بينند.
حکمت 293
كسى كه فرستاده توست تا پيام تو را برساند، ترجمان خرد توست و نامه تو پيام تو را رساتر از هر كس مى رساند.
حکمت 294
رسته از بلا، چون از بلا ايمن نيست، از پيوسته به بلا كه بلا بر او سخت گرفته است به دعا نيازمندتر است.
حکمت 295
مردمان فرزندان دنيا باشند و هيچ كس را از مهر ورزيدن به مادر خود نمى توان سرزنش كرد.
حکمت 296
تهيدست، فرستاده پروردگار است. پس هر كس از او چيزى دريغ دارد به حقيقت از خداى دريغ كرده باشد و هر كه به او چيزى عطا كند به حقيقت به خداى عطا كرده باشد.
حکمت 297
غيرتمند جوانمرد هرگز به زنا آلوده نگردد.
حکمت 298
اجل، نگهبان آدمى بس.
حکمت 299
آدمى بر مرگ فرزند شكيباست و در كسب مال ، ناشكيبا. (سيدرضى گويد: منظور از اين سخن آن است كه انسان در قتل اولاد خود صبور است اما در كسب اموال خويش ناصبور).
حکمت 300
دوستى پدران، پيوند خويشاوندى فرزندان است و خويشاوندى به مهر نيازمندتر است تا مهر به خويشاوندى.
لطفا منتظر باشید ...
