به عرض پوزش نياز نيافتن از پوزش بجا عزتمندتر.
كمترين كار كه در پيشگاه الهى بر شما واجب است آنست كه از نعمتهايى كه به شما عنايت فرموده است در نافرمانى او يارى نجوييد.
همانا كه خداى سبحان ، فراروى آنان كه خرد زبون شهوت دارند طاعت را غنيمت هوشمندان قرار داد.
قدرت عدل، بر روز زمين از گناهكارى جلوگيرى مى كند.
در صفت مومن فرمود: مومن را شادى در جبين است و اندوه در دل. سينه همتش از هر چيز گشاده تر و هوى و هوس از هر چيز خوارتر است. از برترى جويى بيزار و از خودنمايى به ننگ است . اندوهش بى پايان و همتش بى كران است. خاموشيش بسيار و وقتش به تفكر مشغول است، بسى شكرگذار و بسى بردبار است غرقه درياى فكرت خويش، از عرض نياز خويشتندار، سبكروح و نرم سرشت، در اراده از سنگ خاره سخت تر و در فروتنى از بنده زر خريد افتاده تر.
بزرگترين بى نيازى، چشم نداشتن به مال دگران است.
كسى كه مسئول كارى است تا وظيفه خويش به جاى نياورد آزاد نباشد.
بنده اگر در مرگ خويشتن و چگونگى آن بنگرد همانا كه آرزو و فريب آن را دشمن گيرد.
هر كس را در مال دو شريك است: وارث و حوادث.
آنكه بى عمل از خداى به دعا حاجتى طلبيد همچون تيراندازى است كه با كمان بى زه تير افكند.