چون طلايه نعمتها را نزد خود بيابيد، مباد كه با كم سپاسى نعمتهاى دورتر را از خود بتارانيد!

حکمت 014

هر كه را نزديكانش به تباهى سپارند، بيگانگانش آغوش بگشايند.

حکمت 015

نه هر كس به گرفتارى دچار شود سزاوار نكوهش باشد.

حکمت 016

هر جريان چونان رام سرنوشت باشد، كه گاه چاره جويى، كندن چاه سقوط را ماند.

حکمت 017

پاسخ آن حضرت به پرسشى درباره مفهوم اين سخن پيامبر- كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد- كه: پيرى را ديگرگون كنيد و ماننده يهودان مشويد واقعيت اين است كه حضرت در حالى اين سخن را فرمود كه دين در تنگنا بود. اما اينك كه قلمرو آن گشاده شده است و نظامش ثبات و استقرار يافته، بايد هر كسى را با آنچه گزيده او است ، وانهاد.

حکمت 018

آنكه زمام خويش به آرزو سپارد، ناگهان با اجل به سر درآيد.

حکمت 019

لغزش جوانمردان را چشم بپوشيد، كه چون با لغزشى فرود آيند با دستگيرى ويژه اى از خدا برخاستن را امكان يابند.

حکمت 020

ترس و ناكامى و شرم و محرومى در پيوندى تنگاتنگند، و فرصتها چونان پاره هاى ابر درگذراند، پس فرصتهاى نيك را دريابيد

حکمت 021

ما را حقى است كه اگر از ما دريغ شود، در پس جهاز اشتر جاى مى گيريم، گر چه شب روى به درازا كشد

حکمت 022

آن كه كارش مركبى كند رو باشد، نژادش شتابى ارزانى نمى دارد.

حکمت 023