اين راه و رسم دادگرى نباشد، كه انسان بر پايه گمان داورى كند.

حکمت 212

تجاوز به بندگان خدا، معاد را توشه اى است زشت و ناروا.

حکمت 213

از شريف ترين كارهايى كه بزرگواران كنند، اين كه به رغم آگاهى خود را به بى خبرى زنند

حکمت 214

هر آنكه شرم، جامه خويش بر او پوشاند، عيبش از ديده ها پوشيده ماند.

حکمت 215

خاموشى بسيار، شكوه انسان را بيشتر كند انصاف، بر پيوندها و پيوستگيها افزايد، بخشش، گرانقدرى را افزون كند، افتادگى، نعمت را كمال بخشد شكيبايى در سختيها، زمينه ساز سرورى باشد، سيره دادگرانه، بدخواهان را درهم شكند، و بردبارى در برابر سبك مغزان، پشتيبانى افكار عمومى را فراهم سازد.

حکمت 216

شگفتا كه حسودان از نعمت تندرستى غافلند

حکمت 217

آزمند، همواره در يوغ زبونى است.

حکمت 218

در پاسخ به پرسش از معنى ايمان فرمود: ايمان، شناختى است با ژرفاى جان، و اعترافى با زبان، و تكاپويى با اندامهاى انسان.

حکمت 219

آنكه بر دنيا اندوهگين شود، به راستى به قضاى خداوندى خشمگين شده باشد، و كسى كه از مصيبتى كه بدان گرفتار آمده، گلايه كند، در واقع از پروردگار خويش به گلايه پردازد، و آنكه نزد توانگرى رود و به سبب ثروتش كرنش كند، دو سوم دينش را از دست بدهد، و آنكه در زندگى قرائت قرآن كند، و از پس مرگ به آتش اندر شود، بى گمان از كسانى است كه آيات خدا را به سخره گرفته باشد، و هر كه قلبش شيفته دنيا شود، به اندوهى بى زوال، آزى ماندگار و آرزويى نايافتنى گرفتار آيد.

حکمت 220

آدمى را ملك قناعت و نعمت نيكخويى بس!

حکمت 221