امام عليه السلام (درباره غصب خلافتش) فرموده است: براى ما حقى (خلافت) است (كه پيغمبر اكرم تعيين نموده) پس اگر آن را به ما بدهند خواهيم گرفت و اگر ندادند بر كفل شترها سوار مى شويم هر چند اين سير و شبروى دراز باشد (سختى را بر خود هموار نموده شكيبائى از دست نمى دهيم هر چند بطول انجامد. سيدرضى (رحمه الله) فرمايد:) اين فرمايش از فرمايشهائى است كه با دقت و تامل فهميده مى شود و رسا است، و معنى آن اين است كه اگر حق ما را ندهند در سختى بوده و خواريم، و اين براى آن است كه رديف يعنى آنكه پشت سر سوار مى شود مانند بنده و اسير و كسى كه در مرتبه ايشان است بر كفل شتر سوار مى شود (خلاصه مراد از اينكه امام عليه السلام فرموده است اگر حق ما را ندهند بر كفل شترها سوار مى شويم آن است كه مانند رديف در رنج و سختى مى مانيم، و ممكن است فرايش امام عليه السلام را اين طور ترجمه نمود كه از بيان سيد (عليه الرحمه) درست تر يا رساتر باشد: خلافت بهره ما است اگر آن را به ما دادند خواهيم گرفت و اگر ندادند بر كفل شترها سوار شده هرگز دست بر نداشته مهار شتر را يكباره به دست غصب كنندگان نمى سپاريم هر چند به طول انجامد، و دور نيست امام
عليه السلام اين سخن را در روز سقيفه يا در آن ايام فرموده باشد).
امام عليه السلام (در ترغيب بكردار نيكو) فرموده است: هر كه كردارش او را كند گرداند (عبادت و بندگى نكرده كار نيكو انجام ندهد) مقام و منزلتش او را تند نمى گرداند (حسب و بزرگى ظاهرى مقام دنيا و آخرتى به او نمى دهد چون مقام و منزلت عارضى است و اثر كردار نيكو ذاتى است و از بين نمى رود).