امام عليه السلام (در زيان بى كسى) فرموده است: از دست دادن دوستان غربت است (زيرا مانند دورماندگى از وطن است).
امام عليه السلام است (در ترغيب زير بار ناكس نرفتن) فرموده است: از دست رفتن حاجت و نياز آسان تر است از خواستن آن از ناكس (زيرا از دست رفتن آن مستلزم اندوهى است ولى درخواست از ناكس روا بشود يا نشود موجب شرمندگى است).
امام عليه السلام (درباره بخشش) فرموده است: از بخشيدن اندك شرم مكن، زيرا نوميد كردن كمتر از آن (و به شرمندگى سزاوارتر) است.
امام عليه السلام (در پاكدامنى و سپاسگزارى) فرموده است: پاكدامنى زينت و آرايش بى چيز و درويش است، و سپاسگزارى (از نعمتهاى خداوند) آرايش توانگر.
امام عليه السلام (درباره آرزوها) فرموده است: هر گاه به آنچه مى خواهى نرسيدى پس به هر حال هستى باك نداشته باش (زيرا براى نرسيده اندوه به خود راه دادن بى خردى است).