(و فرمود:) بدترين برادران كسى است كه براى او به رنج افتى. (چه رنج افتادن مستلزم مشقت است. و اين شر را برادرى كه براى او به رنج افتاده اند سبب شده. پس او بدترين برادران است).
(و فرمود:) هر گاه مرد با ايمان برادر خود را خشمگين ساخت، ميان خود و او جدائى انداخت. (گويند: حشمه و احشمه، چون او را بخشم آورد. و گفته اند شرمگين شدن و خشم آوردن را براى او خواست. و آن گاه جدائى اوست).