و از سخنان آن حضرت- عليه السلام- است: بدان به درستى كه زبان پاره اى گوشت است از آدمى، پس نيكبخت نگرداند او را گفتار چون باز ايستد (آدمى از آن گفتار)، و مهلت ندهد او را سخن گفتن چون فراخ فراگيرد در سخن گفتن، و به درستى كه ما اميران سخن ايم، و در ميان ما در آويخت رگهاى آن كلام، و بر ما فرو آويخت شاخه هاى او. و بدانيد- رحمت كناد شما را خدا- به درستى كه شما در زمانى (واقع شده ايد) كه گوينده به حق در او اندك است، و زبان از راستى كند است، و ملازم مر حق حقير است، اهل آن زمان مقيمانند بر نافرمانى، صلح كنندگانند بر مداهنه كردن، جوانان ايشان بى شرم است، و پير ايشان بزه كار است، و عالم ايشان منافق، و خوانندگان ايشان آميزنده است دوستى به دشمنى، ندارد بزرگ خرد ايشان بزرگ ايشان را، و عيال خود نگرداند توانگر ايشان درويش ايشان را.