پاك پروردگار فرمانبردارى (از خويش) را سود هشياران دل آگاه قرار داد، بهنگامى كه ناتوانان از آن كوتاه آيند.
پادشاهان در روى زمين از جانب خدا (بر مردم) پاسبانانند.
مومن بصورت شادمان و بدل اندوهگين است، سينه اش از هر چه گشاده تر، و نفسش از هر چيز خوارتر از سركشى بكراهت، و با خودنمائى دشمن است، اندوهش بى پايان، همتش بلند، خاموشيش بسيار هميشه سرگرم كار، هم پر شكر، هم پر شكيب، همواره در فكر غوطه ور، و به درخواست خود بخيل است، با خوئى هموار و طينتى نرم است، او در حاليكه از هر بنده فرمانبردارى افتاده تر است، از هر سنگ محكمى سخت تر است، (و بكار فرمانبردارى از خدا پايدارتر).
نوميدى از آنچه در دست مردم است بزرگترين ثروتها است.