ترجمه نهج البلاغه

محمد علی انصاری قمی

نسخه متنی -صفحه : 305/ 297
نمايش فراداده

حکمت 437

هرگاه در كسى خوئى فوق العاده خوش (و يا ناخوش) يافت شود، مانندهاى آنرا از او چشم داشته باشيد.

حکمت 438

مگر روزى غالب بن صعصعه پدر فرزدق (شاعر) را با آن حضرت سخنى در ميان رفت حضرت عليه السلام از وى پرسيدند: با شتران بسيارت چه كردى عرضكرد حقوق مردم (از قبيل صدقه صله رحم زكوه) آنها را پراكنده ساخت، حضرت فرمود شايسته ترين راه پراكنده شدن آنها همين راه است.

حکمت 439

هر آنكه با ندانستن احكام دين ببازرگانى پردازد در ربا فرو رود.

حکمت 440

آنكه پيشامدهاى كوچك را بزرگ گيرد خداوند به بزرگتر از آنها دچارش سازد (بالعكس اگر انسان به پيشامدهاى بزرگ بى اعتنا باشد آنها با همه بزرگى كوچك شوند، و او از شدايد پيروز بدر آيد)

حکمت 441

هر كه خويشتن را ارجمند خواهد، خواهشهايش را خوار گيرد (زيرا خوارى انسان در پيروى از خواهشها است)