ترجمه نهج البلاغه

سید نبی الدین اولیایی

نسخه متنی -صفحه : 261/ 239
نمايش فراداده

حکمت 352

به سخنى كه از ديگرى سر مى زند اگر احتمال نيكى در آن مى رود تو نبايد به آن بدگمان باشى.

حکمت 353

به هنگامى كه تو را با خداوند پاك خواهشى باشد، آن خواهش را با درود بر رسول خداى، صلى الله عليه و آله آغاز كن آنگاه حاجتت را بخواه چرا كه خداوند بزرگتر از آنست كه دو خواهش از او بشود يكى را برآورد و ديگرى را بگذارد.

حکمت 354

هر آنكه آبروى خويش را بخيل و خواهان است بايد نزاع و ستيز را از دست بگذارد.

حکمت 355

يكى از طرق نادانى پيش از حد امكان در كارى شتاب نمودن است. و يا پس از سيدن كار مناسب در آن شتاب ورزيدن.

حکمت 356

از آينده مپرس و به اكنون كه براى تو است بپرداز.

حکمت 357

انديشه و تفكر آيينه اى است روشن و عبرت گرفتن از اطوار روزگار ترساننده ايست اندرزدهنده و از براى تاديب تو اين بس كه آنچه بر ديگرى نپسندى خود از آن دورى گزينى.