كه آن بمعناى نقص و ظلم است، با تدبّر در استعمال قرآن قول راغب اقرب بنظر ميرسد زير موارد بكار رفتن آن توأم با ظلم است حتى در سوره يوسف.

در آيه‏ى «وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ» اعراف: 85 و نظائر آن «أَشْياءَهُمْ» بدل اشتمال است از «النَّاسَ». تدبّر در آيات نشان ميدهد كه بخس در نقصان كمّى و كيفى هر دو بكار ميرود مثلا در آيه «وَ لا تَنْقُصُوا الْمِكْيالَ وَ الْمِيزانَ إِنِّي أَراكُمْ بِخَيْرٍ .... أَوْفُوا الْمِكْيالَ وَ الْمِيزانَ بِالْقِسْطِ وَ لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْياءَهُمْ ...» هود: 84- 85، بنظر ميايد كه مراد از «تبخسوا» تعييب اشياست يعنى بر متاع ديگران عيب نگيريد و آن چنانكه گفته شد نقصان كيفى است.

بَخع

كشتن و تلف كردن خود از اندوه «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ» شعراء: 3 شايد تو خودت را تلف كنى از اينكه ايمان نمياورند در قاموس و مفردات آمده: «البخع قتل النفس غمّا» اين كلمه معانى ديگرى نيز دارد ولى در قرآن نيامده است. اقرب- الموارد گفته: «بخع نفسه: قتله من وجد او غيظ».

بُخل

ضدّ سخاوت. راغب گويد: بخل امساك موجودى است از محلّى كه نبايد امساك شود «الَّذِينَ يَبْخَلُونَ وَ يَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ» نساء: 37 كسانيكه بخل ميورزند و مردم را ببخل امر ميكنند، بخل از صفات مذمومه است آيات و روايات در ذمّ آن بسيار است.

بدء

شروع. «فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعاءِ أَخِيهِ» يوسف: 76 شروع كرد بظروف آنان پيش از ظرف برادرش.

بَدر

عجله. سرعت. «وَ لا- تَأْكُلُوها إِسْرافاً وَ بِداراً أَنْ يَكْبَرُوا» نساء: 6 اموال يتيمان را باسراف و بعجله مبادا كه بزرگ شوند و از خوردن و اسراف مانع شوند، نخوريد.

بدر: نام محلّى است ما بين