هيچ وقت راضى نبودند با مسلمانان همزيستى مسالمت آميز داشته باشند و در صورت فراهم شدن فرصت اگر هزار پيمان هم داشتند ناديده گرفته و بيرحمانه بمسلمين ميتاختند چنانكه خداوند فرموده: كَيْفَ وَ إِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ لا يَرْقُبُوا فِيكُمْ إِلًّا وَ لا ذِمَّةً يُرْضُونَكُمْ بِأَفْواهِهِمْ وَ تَأْبى قُلُوبُهُمْ توبه: 8.
علت لشكركشى بطائف آن بود كه چون قبيله ثقيف و هوازن در «حنين» بر مسلمانان حمله كردند فراريان ثقيف و ديگر همدستان آنها وارد طائف شده و دروازههاى شهرشان را بسته و در آن متحصّن شدند رسول خدا صلّى الله عليه وآله در تعقيب آنها بر طائف لشكر كشيد و با آنها جنگيد.
مؤته دهى بود از اراضى بلقاء از شام كه در كنار آن جنگ معروف مؤته با روميان اتفاق افتاد، در سيره حلبيّه گويد: علت اين لشكركشى و جنگ آن بود كه رسول خدا صلّى الله عليه وآله نامهاى بهرقل زعيم روم نوشت، حرث بن عمير ازدى نماينده آنحضرت مأمور شد نامه را پيش هرقل ببرد، شرحبيل بن عمرو غسّانى كه از امراء قيصر در شام بود او را گرفت و گفت: قصد كجا را دارى؟ شايد از نمايندگان محمدى؟ گفت: آرى. شرحبيل او را گردن زد، اين خبر بآنحضرت رسيد و كار باشكال كشيد و اين سبب لشكر كشى بآنمحل شد.
نگارنده گويد: ظاهر آنست كه اين لشكر كشى براى سركوبى شرحبيل و اتباع او بود و چون آنوقت هرقل از جنگ با ايرانيان بر ميگشت مسلمانان با آنها درگير شدند در تاريخ آمده لشكريان اسلام كه سه هزار نفر بودند چون بشام رسيدند، اطلاع يافتند كه هرقل با صد هزار نفر در آنجاست و قبايلى از عرب بيارى وى شتافتهاند مسلمانان بمشاوره نشستند كه آيا بمدينه نوشته و نيروى امدادى بخواهند يا مثلا دستور عقب نشينى از جانب