قاموس قرآن جلد 5

هجرت ماه ذيقعدة بقصد عمل «عمره» بمكه تشريف برد، هفتصد نفر يا هزار و چهارصد نفر از اصحابش با او بودند، قريش از ورود آنحضرت مانع شدند پس از مذاكرات بسيار در حديبيّه نزديكى مكه معظّمه صلحى كه متضمّن عدم تعرّض بمدت ده سال بود ميان آنحضرت و مشركان منعقد گرديد، حضرت با يارانش در همانجا از احرام خارج شده و قربانى كردند و از همانجا بمدينه برگشتند كه در سال آينده بمكه براى عمل «عمره» باز گردند.

و در عهدنامه مقرّر بود: هر قومى كه به پيمان آنحضرت يا قريش داخل شوند مختاراند، قبيله خزاعه به پيمان آنحضرت و قبيله بنو بكر بپيمان قريش وارد شدند، بعد از اين پيمان، بنى بكر بقبيله خزاعه كه هم پيمان رسول خدا بودند لشكر كشيدند و جمعى از قريش آنها را در تهيه وسائل جنگ يارى كردند حتى بطور ناشناس جزء لشكريان بنى بكر شده و با خزاعه در كنار آبشان كه «وتير» نام داشت جنگيدند و حتى احترام حرم مكّه را هم مراعات نكردند، بدنبال اين نقض عهد كه بنى بكر و قريش مرتكب شدند عمرو بن سالم خزاعى بمدينه آمد، رسول خدا صلّى الله عليه وآله در مسجد در ميان مردم نشسته بود كه عمرو وارد شد و اشعارى خواند و آنحضرت را از پيمان شكنى بنى بكر و قريش مطّلع كرد، پس از وى بديل بن ورقاء با جمعى از خزاعه وارد مدينه شده و آنحضرت را از تجاوز بنى بكر و قريش خبر دادند.

اين ماجرا و پيمان شكنى سبب حمله بمكّه معظّمه بود و آن محيط مقدس بى‏آنكه خونريزى بوجود آيد فتح گرديد و اگر آنها پيمان شكنى نكرده و بر خزاعه نتاخته بودند رسول خدا صلّى الله عليه وآله پيمان خويش را حتما محترم مى‏شمرد، و آنگهى اهل مكه همواره در پى فرصت بودند كه بمدينه تاخته و اسلام را ريشه كن كنند، اگر در حالت اهل مكّه دقّت كنيم خواهيم ديد آنها