لفظ مسيح گويد: ... عيسى بمسيح ملقّب گشته زيرا كه از براى خدمت و فدا معين و قرار داده شده است.

ولى چون قرآن مجيد اين لقب را براى آنحضرت قبول كرده حتما معنى فدا در آن ملحوظ نيست و هاكس اشتباه كرده است. زمخشرى ذيل آيه اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ آل عمران 44 گفته: اصل مسيح در عبرانى مشيحا است بمعنى مبارك. الميزان نيز اختيار كرده كه آن معرّب مشيحا باشد كه در كتب عهدين واقع است معنى آن پادشاه يا مبارك است.

نگارنده احتمال ميدهم در آيه ... اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لفظ الْمَسِيحُ صفت اسْمُهُ باشد يعنى نام مبارك او عيسى بن مريم است.

عيش

زندگى. فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ حاقّه: 21 و قارعه: 7. او در يك زندگى پسنديده‏اى است.

راغب گفته: عيش زندگى مخصوص بحيوان است (اعم از انسان و حيوان) و آن از حيات اخصّ است كه حيات در خدا و فرشته و حيوان بكار ميرود.

معاش و معيشت هر دو مصدراند مثل وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً طه: 124. هر كه از ياد من اعراض كند براى اوست زندگيى تنگ. معيشت گاهى اسم است و بطعام و شراب و غيره كه وسيله زندگى‏اند گفته ميشود. عبارت قاموس چنين است: «المعيشة التى تعيش بها من المطعم و المشرب و ما يكون به الحياة و ما يعاش به او فيه» در آيه نَحْنُ قَسَمْنا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا زخرف: 32. مراد وسائل زندگى و يا استعدادهاى آدميان است كه آنها نيز وسائل زندگى‏اند رجوع شود به «سخر» ذيل آيه فوق.

جمع معيشت معايش است. وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلْنا لَكُمْ فِيها مَعايِشَ اعراف: 10.

در آيه وَ جَعَلْنَا النَّهارَ مَعاشاً نباء:

11. معاش را مصدر گرفته و مضاف مقدّر كرده‏اند مثل «وقت معاش» و