است كه عقايد و سياست هاى خود را در سطح سياسى رواج دهد.1 شايان ذكر است كه نبايد ميان احزاب سياسى با ديگر سازمان هاى اجتماعى مانند وسايل خبرى، روزنامه ها، صدا و سيما به يكسان داورى و شناسايى كرد.2

تعريف جامع و دقيق « حزب سياسى » از نظر نگارنده بدين شرح است:

احزاب سياسى، شكل خاصى از سازماندهى نيروهاى اجتماعىاند كه در پى كسب و حفظ قدرت و يا نقش آفرينى در تصميم گيرىهاى سياسى مىباشند. منشأ گردهم آيى افراد در مجموعه هاى سياسى، آرمان ها، باورها و ديدگاه هاى مشترك سياسى مىباشد. شرط اساسى احزاب و سازمان هاى سياسى اين است كه داراى مرام نامه و اساس نامه بوده باشد.

3ـ ويژگىها و اجزاى احزاب سياسي

بر اساس تعريف هاى مذكور مىتوان ويژگىها و اجزاى احزاب سياسى را به شرح زير مشخص كرد.

1 ـ 3ـ حزب بايد داراى سازمان هاى مركزى و رهبرى كننده و پايدار و ماندنى باشد. يعنى اين اميد را بايد داشت كه دوره ى زندگى حزب از عمر رهبران حزب درازتر باشد.

2 ـ 3ـ حزب بايد داراى سازمان هاى محلى پايدار بوده و با سازمان هاى مركزى حزب، پيوند هميشگى و گونه گون داشته باشد.

3 ـ 3ـ رهبران مركزى و محلى حزب بايد مصمم باشند كه قدرت سياسى را در پهنه ى كشور ـ خواه به تنهايى يا به يارى حزب هاى ديگر ـ به دست گيرند و آن را رهبرى و اداره كنند و نبايد تنها به اعمال نفوذ بر روى قدرت

1. عالم،عبدالرحمن، بنيادهاى علم سياست، (تهران: نشرنى، 1373)، ص 344ـ343.

2. موريس دوورژه، جامعه شناسى سياسي. ترجمه ى ابوالفضل قاضي. (تهران دانشگاه تهران، 1367)، ص 426.