خواهد بود و در واقع ارزش و اعتبار خود را به دست آورده است. خداوند مىفرمايد:

لا اُقْسِمُ بِيَومِ الْقِيامَة وَ لا اُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوّامَةِ.(1)

نه، سوگند نه رستاخيز، و [باز]، نه! سوگند به وجدان سرزنشگر.

نفس لوّامه آن قدر از نظر شرعى مورد اهميت است كه خداوند بدان قسم مىخورد. اگر خداوند به ماه، آفتاب، روز، شب، قيامت و بسيارى از اشياى ديگر قسم مىخورد، همه اين امور حائز اهميت و با ارزش است. از اينجا اهميت لوامه نيز معلوم مىشود.

5. نفس مطمئنه

نفس گاهى در زمينه اصول و عقايد و معارف اسلامى، از وادى شك و ترديد خارج مىشود و خود را عين اليقين و اطمينان مىرساند. مانند نفس ناطقه اميرالمؤمنين (عليه السلام) كه مىفرمود:

ما رأيتُ شَيْئا اِلاّ وَ رَأَيْتُ اللّه‏ِ قَبْلَهُ وَ بَعْدَهُ وَ مَعَهُ.

هيچ چيزى مشاهده نكردم، مگر آن كه خدا را قبل و بعد از آن و همراه آن ديدم.

و بالاتر از اين هم مىفرمود:

لَوْ كُشِفَ الْغِطاءُ لَما ازْدَدْتُ يَقينا.

اگر پرده [اين جهان ماده] نيز كنار رود، هرگز چيزى بر يقين من افزون نخواهد شد.

اين مرحله، حقيقت حق اليقين است.

(1). قيامت (75) آيه 1 ـ 2.