است.
اگر سالك راه حق و اهل رياضت، اين مراحل چهار گانه را بگذراند، ديگر مرگ طبيعى جبرى برايش آسان و از عسل شيرينتر مىشود؛ على (عليه السلام) فرمود:
واللّهُ لاَبْنُ اَبى طالِب مِنَ الْطِفلِ بِثَدْى أُمِّهِ.(1)
به خدا على بسيار مرگ را دوست مىدارد. بيشتر از كودك به پستان مادر».
مىگويند حضرت مسيح مادر گرامىاش حضرت مريم عليهاالسلام را زنده كرد و از وى پرسيد: آيا آرزوى بازگشت به دنيا را دارى؟ پاسخ داد: آرى! براى دو چيز: يكى اين كه در شبهاى سرد عبادت كنم و ديگر آن كه در روزهاى گرم روزه بگيرم.
پيامبر گرامى اسلام آن قدر نماز مىخواندند كه هر دو پايشان متورم مىشد. (مىپرسيدند يا رسول اللّه! چرا اين قدر خود را در عبادت زحمت مىدهيد؟) مىفرمودند: آيا نبايد بندهاى سپاسگزار باشم؟(2)
مىگويند شيخ بهايى تصميم به رياضت گرفت (رياضت به اين معنا كه با هواهاى نفس مخالفت كند) و در اين باره رنجهاى زيادى كشيد روزى
(1). نهج البلاغه، خطبه 5. (2). «كانَ رَسُولُ اللّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) يُصَلّى حَتّى تَوَرِّمَتْ قَدَماهُ وَ يَقُولُ: اَفَلا اَكْوُنُ عَبْدا شَكُورا».