روزى به حضورش رسيدم. ديدم آخرين لحظات عمرش را طى مىكند. صدايش كردم و از احوالش پرسيدم. با كمال ناتوانى لب به سخن گشود و آهسته گفت: دوستت به عهدش وفا كرد»؛ يعنى اكنون امام صادق (عليه السلام) در كنارم حاضر است. اين بگفت و جان به جانان سپرد.
دوستان را از ماجرا خبر كردم. همه آمدند و پس از تشريفات شرعى او را به خاك سپرديم.
سال بعد به مدينه رفتم و به محضر امام مشرف شدم. هنوز چيزى اظهار نكرده بودم كه امام فرمودند: اى على! من هم به عهد خود وفا كردم؛ يعنى به هنگام احتضار به بالينش رسيدم.
آنچه ذكر شد، نمونه هايى از پيراستگى دفعى از رذايل بود.