وذ قلنا ادخلوا هـذه القريه فكلوا منها حيث شئتم رغدا وادخلوا الباب سجدا وقولوا حطه نغفر لكم خطاياكم وسنزيد المحسنين
و (به خاطر بياوريد) زمانى را كه گفتيم: "در اين شهر ( بيت المقدس) وارد شويد! و از نعمتهاى فراوان آن، هر چه مىخواهيد بخوريد! و از در (معبد بيت المقدس) با خضوع و خشوع وارد گرديد! و بگوييد: "خداوندا! گناهان ما را بريز!" تا خطاهاى شما را ببخشيم; و به نيكوكاران پاداش بيشترى خواهيم داد." (58)
And remember We said: "Enter this town, and eat of the plenty therein as ye wish; but enter the gate with humility, in posture and in words, and We shall forgive you your faults and increase (the portion of) those who do good."
(58)(و اذ قلنا اذخلوا هذه القريه ):(و هنگامي كه گفتيم به اين شهر درآييد)وآن شهر عمالقه يا قوم ستمكاران بود، بعد از آنكه از مصر خارج شدند،(فكلوامنها حيث شئتم رغدا): (و از هرجاي آن خواستيد به فراواني بخوريد)و رغد زندگي خوش و فراواني و نعمت است (و ادخلوا الباب سجدا):(و سجده كنان از اين در داخل شويد)،به جهت تواضع و خشوع (وقولوا حطه ):(و بگوييد گناهان ما را فرو ريز) و خدا را بخوانيد تا گناهان شما رارفع نمايد(نغفر لكم خطاياكم ):(مي آمرزيم گناهان شما را) و آنها را مي پوشانيم (و سنزيد المحسنين ):(ونيكو كاران را فزوني دهيم ) به جهت نيكي ايشان ، ولي بني اسرائيل به موسي (ع ) گفتند (اذهب انت و ربك فقاتلا انا هاهنا قاعدون )(41)،( تو وپروردگارت برويد بجنگيد و ما اينجا مي نشينيم ) و چهل سال تعلل و سستي كردند تا آنكه يوشع بن نون آمد و شهر را فتح كرد وداخل آن شد.
و يا د كنيدز ما ني ر ا كه گفتيم د ا خل آن قر يه شو يد و بخو ر يد از خو ر ا كها و ميوه هاي آن از هر كجا كه ميخو ا هيد د ر حا ليكه بر اي شما گو ا ر ا ست و د ا خل آن د ر كه شو يد سجده كنيد و كلمه تو به برز بان جا ري نما ئيد تا ما گنا هان شما ر ا بيا مرز يم و بز و دي نيكو كا ر ان ر ا مو ا هب بيشتري عنا يت فر ما ئيم. د ر ا ينكه مر ا د از قر يت كد ام قر يت ا ست ا ختلاف شد, بعضي گفتند قر يت بيت ا لمقدس بقر ينه آ يه شر يفه د ر سو ره ما ئده يا قوم ا د خلو ا ا لا رض ا لمقد ست ا لتي كتب ا لله لكم و لي ا ين قر ينه د لا لت ند ا ر دز ير ا آن خطاب حضرت مو سي به بني ا سر ا ئيل بر اي جنگ با عما لقه و قبل از و قوع د ر تيه بو ده و معلوم نيست كه ا ين خطاب د رز مان مو سيع بو ده يا د رز مان يو شع و بعد از قضا ياي تيه, و بعضي گفتند مصر بو ده كه بعد از مر ا جعت بني ا سر ا ئيل ما مو ر بد خو ل د ر آن شد ند و بعضي گفتند ا ر يحا بو ده كه قر يه نز د يك بيت ا لمقدس ا ست, و لي همه ا ينها تخمين ا ست و د ليل قا طعي از قر آن و خبر بر اي تعيين ا ين قر يه د ر د ست نيست. و د ر ا ينكه باب چه بو ده نيز ا ختلاف شد بعضي گفتند د ر و ازه شهر بو ده و بعضي گفتند باب مسجد بو ده و قو ل د وم ا نسب ا ست. و نيز د ر كلمه سجد ا ا ختلاف نمو د ند بعضي گفتند مر ا د ر كوع ا ست يا از جهت تو ا ضع يا از جهت كو تا هي د ر ز ير ا د خو ل د ر حا ل سجو د ممكن نيست و بعضي گفتند مر ا د د خو ل با تو ا ضع و خشوع و خضوع و ا نقيا د از فر مان ا لهي ا ست, و ظا هر ا ا ين ا ستكه مر ا د ا ين با شد كه د ا خل باب شو يد و سجده شكر كنيد كه خد ا و ند شما ر ا مو فق بد خو ل د ر ا ين قر يه و تنعم از نعمتهاي آن نمو د. و قو لو ا حطت د ر مجمع ا لبيان ميگو يد يعني حط عن ا وز ا ر نا گنا هان ما ر ا بر يز و حطت خبر ا ست بر اي مبتد اي محذ وف يعني مسئلتنا حطت عن ا وز ا ر نا لغفر لكم خطا يا كم تا خد ا خطا هاي شما ر ا بيا مرز د و نيكو كا ر ان ر ا جز اي بسيا ري عطا فر ما يد تنبيه يكي از ا لقا بي كه د رز يا ر ات ا ئمه طا هر ين و با لا خص ا مير ا لمؤ منين عليه ا لسلام و ا ر د شده باب ا لحطه ا ست و از تفسير عيا شي از سليمان جعفري از حضرت ر ضا عليه ا لسلام از ا بي جعفرع ر و ا يت شده كه فر مو د نحن باب حطتكم و ا ين ا شا ره با ين ا ست كه هر كس بو لا يت ا ينها معترف و د ر حر يم محبت ا ينان و ا ر د شو د گنا هان ا و آ مرز يده و مو ر د عفو ا لهي قر ا ر ميگير د