جمال و جلال را دارد، روى مى آورد و او را تنها موجود قابل پرستش مى داند.در ادامه آيه شريفه و پس از بيان يگانگى ذات الهى، صفات متعددى را براى او ذكر مى كند كه بالغ بر ده صفت است:
1 ـ اوزنده است. اثبات صفت حيات براى خدا به اين معنى است كه او موجودى است كه علم و قدرت دارد او همه چيز را مى داند و به هر چيزى تواناست. حيات همانند حيات در حيوانات نيست كه توليد مثل مى كنند و غذا مى خورند و نفس مى كشند و آثار ديگر ...
زيرا اين آثار براى بقاى نسل حيوانات است ولى خدا كه وجودى ابدى دارد و يگانه است، ديگر اثبات اين آثار بر او بى معنى است و حيات در او به مفهوم علم و قدرت است كه خداوند آن دو را به نحو اتّم دارد. در واقع اثبات حيات براى خدا به معناى نفى مرگ از اوست و اينكه خدا وجودى مرده و بى خاصيت و خنثى نيست. حيات الهى ابدى است و او هيچ وقت نمى ميرد:
و توكل على الحىّ الذى لايموت (فرقان / 58)
و بر خدايى كه زنده است و نمى ميرد، توكل كن.
2 ـ او قيّوم است. قيّوم به معناى كسى است كه خود قائم به خويش است و ديگران هم قائم به او هستند. يعنى او در اصل وجود خود نيازى به ديگران ندارد و تمام موجودات عالم در وجود و پايدارى خود به او نيازمند هستند.هر چيزى كه موجود مى شود و هر موجودى كه كمالى دارد و آثارى دارد، از فيض او بهره مند است و گرنه در كتم عدم باقى مى ماند.