آن هدايت خداست ، هر كس از بندگانش را كه بخواهد به آن هدايت مي كند و اگر شرك ورزند، قطعا آنچه انجام داده اند از دستشان خواهد رفت .
1- هدايت واقعي ، هدايت خداوند است . هدايت هاي ديگر، سراب است . (ذلك هدي الله )
2- هدايت ، كار خداست . حتّي پيامبران ، از خود راه هدايتي ندارند. (يهدي به من يشاء )
3- شرك ، عامل محو و باطل شدن كارهاست . (لو اشركوا لحبط)
4- در سنّت الهي ، تبعيض نيست . حتّي اگر پيامبران شرك ورزند، تنبيه مي شوند، چون اصالت با حق ّ است ، نه اشخاص . (با توجّه به اينكه آيات قبل مربوط به انبيا است ). (ولو أشركوا)
5- انبيا معصومند و غبار شرك هرگز بر دامانشان نمي نشيند. در آيه ، فرض شرك به عنوان فرض محال آمده است . (لو)
6- در جهان بيني الهي ، ارزش كارها در اخلاص آنهاست . اگر اخلاص نباشد، چيزي باقي نمي ماند. (ولو أشركوا لحبط)