همانا خداوند، شكافنده ي دانه و هسته است ، زنده را از مرده بيرون مي آورد و بيرون آورنده ي مرده از زنده است . آن است خداوند شما، پس چگونه (از حق ّ) منحرف مي شويد?.
((فالق )) از ((فلق )) به معناي شكافتن است . ((حب ّ)) و ((حبّه ))، به دانه هاي خوراكي و غذايي مثل گندم و جو گفته مي شود. ((نوي )) به معناي هسته است .
از علف بي جان ، حيوان جاندار و از حيوان جاندار، شير بي جان پديد مي آيد. از هسته بي جان ، درخت زنده ، و از درخت رشديافته ، هسته ي بي جان خارج مي شود.
يكي از مصاديق آيه به گفته روايات آن است كه گاهي از انسان هاي بي ايمان ، افراد مؤمن پديد مي آيد و از انسان هاي با ايمان ، گاهي فرزندان كافر به وجود مي آيد. (419) (يخرج الحي ّ من الميّت و مخرج الميّت من الحي ّ).
1- كاشتن دانه و هسته ، كار انسان است ، ولي شكافتن و روياندن ، كار خداست . (ان ّ الله فالق الحب ّ و النوي )
2- دقّت در آثار طبيعي ، از بهترين راه هاي خداشناسي است . (فالق الحب ّ... مخرج الميّت ... ذلكم الله )
3- رزق و روزي انسان ، از راه همين دانه ها و بذرهاست كه خداوند رويانيده است ، پس به سراغ چه كسي مي رويم ?(فأفنّي تؤفكون )
419-تفسير نورالثقلين ; كافي ، ج 2، ص 5