و در زمين با تكبّر و سرمستي راه مرو، قطعا تو زمين را نخواهي شكافت و در بلندي به كوه هانخواهي رسيد.
همه ي اينها، گناهش نزد پروردگارت ناپسند است .
از جامعيّت اسلام اينكه علاوه بر مسائل اعتقادي ، سياسي ، نظامي واقتصادي ، براي كارهاي جزئي مانند رفت وآمد بيرون خانه نيز دستور دارد. از جمله اينكه : الف : (واقصد في مشيك ) (95) در راه رفتن ، ميانه رو باش .
ب : (ولا تمش في الارض مرحا) در زمين با تكبّر و سرمستي راه نرو.
ج : (و عباد الرّحمن الّذين يمشون علي الارض هونا) (96) بندگان خدا آنانند كه در زمين با آرامش و بي تكبّر راه مي روند.
د: از قارون ثروتمند هم انتقاد مي كند كه هنگام عبور در كوچه و بازار، با تكبّر و جلال و جبروت ظاهر مي شد. (97)
در سيره ي پيامبر اسلام است كه وي حتّي روز فتح مكّه بر الاغي بدون پالان سوار شد.
امام حسن مجتبي (ع) نيز با داشتن مركب هاي زياد، پياده به مكّه مي رفت .
اينها نشانه ي فروتني اولياي دين است . حضرت علي (ع) نيز از اوصاف متّقين ، راه رفتن متواضعانه را بر مي شمارد.
((و مشيهم التواضع )) (98)
1- تكبّر، حتّي در راه ، رفتن از نظر قرآن نكوهيده است . (ولا تمش في الارض مرحا)
2- راه مقابله با تكبّر، توجّه دادن به ضعف ها وعجزهاست . (انّك لن تخرق الارض )
3- خصلت هاي دروني در رفتار انسان اثر گذار است . (ولا تمش في الارض مرحا)
4- بدي اعمال زشت در همه ي اديان الهي امري ثابت است . (كان سيّئه ...مكروها)
5- اوامر و نواهي پروردگار، در جهت رشد و تربيت انسان است . (عند ربّك )
95-لقمان ، 61
96-فرقان ، 63
97-قصص ، 79
98-نهج البلاغه ، خطبه 193