سپس از همانجا كه مردم كوچمى كنند، كوچ كنيد و از خداوند طلب آمرزش نماييد كه خداوند آمرزنده ى مهربان است.
در اين آيه ضمن دستور به حركت دسته جمعى همراه مردم، به اهل مكّه تذكّر مى دهد مبادا خيال كنيد كه چون اهل حرم يا از قبيله ى قريش و امثال آن هستيد بايد حركات عبادى شما با ديگران فرقى داشته باشد، اين خودبزرگ بينى ها را كنار گذاشته و همچون عموم مردم باشيد.
اساساً يكى از آثار و فلسفه هاى حج، كنار زدن امتيازات پوشالى است. در آنجا انسان از كفش، كلاه، لباس، همسر ومسكن خود مى گذرد و قطره اى مى شود كه به دريا ملحق شده است.
در اين آيه، دو بار و در آيه قبل يك مرتبه كلمه افاضة بكار رفته كه به معناى حركت دسته جمعى است، اين تكرار و اصرار نشان مى دهد كه حركت دسته جمعى در انجام عبادات ارزشمند است.
استغفار و ذكر خداوند، بهترين اعمال عرفات و مشعر است. گرچه در اين سرزمين ها اصل توقف، شرط است و هيچ عمل ديگرى واجب نيست، امّا در اين آيات، قرآن ما را به ذكر خدا و ياد سوابق پرخطا و اشتباه خود و طلب آمرزش درباره گذشته ى خويش دعوت مى كند. مگر مى توان در سرزمينى كه اولياى خدا اشك ريخته اند بى تفاوت نشست.
1- امتيازطلبى، تحت هر نام وعنوانى، ممنوع است. افيضوا من حيث افاض النّاس
2- حركت دسته جمعى، ارزش دارد. افيضوا من حيث افاض الناس
3- هرگز مأيوس نشويم، گذشته ها هرچه باشد استغفار چاره ساز است. زيرا او غفور و رحيم است. واستغفروا انّ اللَّه غفور رحيم