وهر مالى را كه انفاق كرده ايد، يا نذرى راكه نذر كرده ايد، پس قطعاً خداوند آن را مى داند وبراى ستمگران هيچ ياورى نيست.
1- حال كه خداوند از انفاق ما با خبر است، پس بهترين مال را با والاترين اهداف خرج كنيم. ما انفقتم... فان اللّه يعلمه
2- انفاق، مخصوص ثروتمندان واموال زياد نيست، مال كم را نيز انفاق كنيد. من نفقة گاهى يك برگ زرد پائيزى، كشتى چندين مورچه در حوض مى شود.
3- ايمان به اينكه خداوند مى داند، بهترين دلگرمى براى انفاق وعمل به تعهّدات ونذرهاست. فان اللّه يعلمه
4- تشويق و هشدار، در كنار هم عامل رشد است. جمله فانّ اللّه يعلمه عامل تشويق، و جمله ما للظالمين من انصار هشدار است.
5 - وفاى به نذر، واجب و ترك آن ظلم است. نذرتم... ما للظالمين
6- ظلم به خود، راه توبه و كفّاره دارد، ولى در ظلمى كه به محرومان به خاطر ترك انفاق مى شود، ظالم هيچ ياورى ندارد. وما للظالمين من انصار
7- شفاعت، شامل حال افراد بخيل نمى شود. (748) وما للظالمين من انصار
8 - اگر انگيزه بخل، استمداد و يارى خواستن از مال ومردم باشد، بدانيد هرگاه قهر خداوند بيايد، نه مال و نه مردم كارآيى ندارند. ماللظالمين من انصار
9- جرم، با جريمه بايد متناسب باشد. كسى كه در دنيا با انفاق، يار ديگران نيست، در آخرت هم ديگران ياور او نخواهند بود. ما للظالمين من انصار
748-تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 287.