و هر كه در آسمان ها و زمين است ، خواه ناخواه با سايه هاشان بامدادان و شامگاهان ، براي خدا سجده مي كنند.
كلمه ((من)) براي موجود عاقل بكار مي رود و كلمه ((ما)) براي غير آن . اما در آيات ديگر مشابه اين آيه با كلمه ((ما)) آمده است ، مثل آيه (ولله يسجد ما ص السموات و ما ص الارض ) (190) ، لذا مي توان نتيجه گرفت كه مراد از اين آيه نيز سجده ي همه موجودات است ، خصوصا كه كلمه ((ظلال )) نيز مطرح شده كه ناگفته پيداست سايه ، عقل ندارد.
شايد منظور از سجده كردن سايه ها حالت افتادن سايه بر زمين باشد، نظير تشبيهي كه در فارسي مي آوريم كه : سرو سواره مي رود، غنچه پياده مي رسد.
((آصال )) جمع ((اصل )) وآن جمع ((اصيل )) از ماده ي ((اصل )) به معني انتها وآخر روز است .
1- هستي ، مطيع و ساجد خداوند است ، چرا ما نباشيم ? (و للّه يسجد من ...)
2- سجده ، مخصوص خداست . (وللّه يسجد)
3- مؤمنين با ميل و رغبت سجده مي كنند، ولي ديگران بخاطر نياز، مجبور به تواضع و تذلّل مي شوند. (طوعا و كرها)
4- اگر موجودي خدايي شد، عوارض وآثار آن هم در خط خدا قرار مي گيرد.(ظلاام )
5- سجده ي موجودات دائمي است . (يسجد... بالغدو و الاصال )
190-نحل ، 49