1 توجّه به خطرات غيبت و آثار منفى آن كه در صفحات قبل به آن اشاره شد.
2 ياد عيب هاى خود. حضرت على عليه السلام مىفرمايد: چگونه عيب مردم را مىگوئى در حالى كه خودت يا مثل همان خلاف را دارى و يا بدتر از آن را مرتكب شده اى و بر فرض آن عيب را ندارى، همين جراءت تو بر نقل خلاف و عيب ديگران، از عيب آنان بدتر است.(239)
در روايات مىخوانيم: خوشا به حال كسى كه عيب خودش او را مشغول كند (و به فكر اصلاح باشد) و كارى به عيب مردم نداشته باشد.(240)