(اي پيامبر تو نيز) بگو: اين راه من است . من و هر كس پيروي ام كرد با بينايي به سوي خدا دعوت مي كنيم و خداوند (از هر شريكي ) منزه است و من از مشركان نيستم .
دعوت كننده به توحيد با توده مردم فرق دارد همانگونه كه در دو آيه قبل گفتيم توده ي مردم غالبا ايمانشان آلوده به شرك است (و ما يؤمن اكثرهم باللّه و هم مشركون ) امّا مبلغ آسماني بايد بتواند بگويد. (و ما انا من المشركين ).
1- راه انبيا، روشن و در معرض شناخت و ديد همگان است . (هذه سبيلي )
2- رهبر بايد بصيرت كامل داشته باشد. (علي بصيره)
3- دعوت رهبر بايد به سوي خدا باشد (نه به سوي خود). (ادعوا الي اللّه )
4- مبلغان ديني بايد افرادي خالص و مخلص باشد. (ادعوا... ما انا من المشركين )
5- محور تبليغ ، تنزيه خداوند از هرگونه شرك و شريك است . (سبحان اللّه )
6- پيروان پيامبر بايد هر كدام مبلغي باشند كه با بصيرت و آگاهي مردم را به سوي خدا دعوت كنند. (ادعوا الي اللّه ... انا ومن اتّبعني )
7- توحيد ونفي شرك ، اساس دين اسلام است . (ادعوا الي اللّه ، ما انا من المشركين )