تذكّر: چون ضلالت به لحاظ راه است و راه گم كرده متحير و سردرگم است، تحيّر و سردرگمي با ضلالت همراه است وگرنه اصطلاحاً «ضالّ» غير از «متحيّر» است.
وقوف در عرفات تنها در مناسك حج و از مشتركات حج تمتع و قِران و اِفراد است. در روايات براي وقوف در عرفات اسراري آمده است كه به برخي از آنها اشاره مي‌شود:
أ. تطهير و آمادگي براي ورود به خانه خدا؛ اميرمؤمنان حضرت علي(عليه‌السلام) در پاسخ پرسشي از راز وقوف در عرفات فرمود: چون كعبه خانه خداست و حرم دروازه آن است، وقتي مهمانان الهي آهنگ خانه خدا مي‌كنند، خداوند آنان را بيرون دروازه نگهميدارد تا به درگاهش تضرّع و ناله كنند... و بدين شكل از گناهان پاك شده و لياقت ورود به محدوده حرم را پيدا كنند و كم‌كم به خانه او راه يابند و در اطراف آن طواف كنند[1]، از اين رو در روز عرفه بهترين وظيفه همان دعا و نيايش است، از همينرو گرچه روزه روز عرفه مستحب است؛ ولي طبق بيان امام باقر(عليه‌السلام) اگر روزه آن روز موجب ضعف انسان شود و نتواند دعاهاي روز عرفه را بخواند، روزه نگيرد.[2]
تذكّر: يك. اين‌گونه از اسرار به مثابه حكمت است نه علّت، از اينرو نمي‌توان جريان حج تمتع را به عمره آن نقض كرد. البته براي عمره تمتع نيز
[1] ـ الكافي، ج 4، ص 224. [2] ـ علل الشرايع، ج1 ـ 2، ص87؛ بحار الانوار، ج 94، ص 123 ـ 124.