برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

راه‏حلّي وجود دارد؛ نظير احرام در خارج حرم (ادعيه و اذكار)، تكرار تلبيه در فراز و فرود و... كه با آن مي‌توان صلاحيت ورود به خانه خدا را فراهم كرد.

دو. لازم است حالت حاجيان واقف در عرفات حال مهمان منتظر باشد و هنگام افاضه از آن سرزمين احساس اذن دخول در محدوده حَرَم حاصل شود وگرنه با عدم اذن ورود به قلمرو حَرَم چگونه اذن دخول در مسجد حرام و سپس اذن قرب به كعبه و استلام حجر اَسود و نماز در حِجر اسماعيل پيدا مي‌شود.

ب. آگاهي به معارف و علوم ديني و اسرار آفرينش؛ امام سجاد(عليه‌السلام) در «حديث شبلي»[1] درباره سرّ وقوف در عرفات فرمود: «اين وقوف براي آن است كه انسان به معارف و علوم ديني واقف و از اسرار نظام آفرينش باخبر شود و بداند كه خداوند به همه نيازهاي او واقف و بر رفع آنها تواناست، خود را به او بسپارد و تنها از او اطاعت كند»، چون اطاعت او بهترين سرمايه است: «و طاعته غني»[2]، از اين رو امام سجاد(عليه‌السلام) به سائلي كه در روز عرفه گدايي مي‌كرد، فرمود: واي بر تو! آيا در چنين روزي، دست نياز به سوي غير خدا دراز مي‌كني؛ در چنين‏روزي اميد است خداوند به كودكان درون رحم سعادت بخشد.[3]

ج. معرفت انسان به آگاهي خدا بر نهان و آشكار او؛ در ادامه «حديث شبلي» حضرت سجاد(عليه‌السلام) فرمود كه حجگزار بايد در عرفات دريابد كه خداي سبحان به نهان و آشكار و به صحيفه قلب او و رازهاي آن آگاه است؛ يعني سرزمين عرفات محل ادراك و شهود مضمون آيه كريمه (واِن تَجهَر بِالقَولِ فَاِنَّهُ

[1] ـ مستدرك الوسائل، ج10، ص166.

[2] ـ اقبال الاعمال، ص224؛ مفاتيح الجنان، دعاي كميل.

[3] ـ وسائل الشيعه، ج 13، ص 555.