4. حسنه دنيا و حسنه آخرت - برگزیده ای از تسنیم نسخه متنی

واللّهُ سَريعُ الحِساب) ... و كافر وقف هذا الموقف زينة الحياة الدنيا غفر الله له ما تقدّم من ذنبه إن تاب من الشرك فيما بقي من عمره، و إن لم يتب وفاه أجره و لم يحرمه أجر هذا الموقف و ذلك قوله عزّ و جلّ: «مَن كانَ يُريدُ الحَيوةَ الدُّنيا وزينَ‏تَها... »».[1]

اشاره: برخي مواقف مانند منا، هم مجلاي رحمت رحماني و هم تبلور رحمت رحيمي خدا هستند. بعضي از منازل سه‌گانه ياد شده، رحمت رحماني‌اند و برخي رحماني و رحيمي. آنچه بهره مؤمن مي‌شود، گذشته از رحمت رحماني، مغفرت گناهان قديم و جديد است؛ يعني بخشودن لغزشهايي كه در اوايل تكليف يا در اواخر آن داشته است. معناي متقدّم و متأخّر، گذشته و آينده نيست، چون بخشش گناهان آينده مستلزم تجويز نوعي اباحه‌گري است، زيرا معناي بخشودن گناه آينده همانا ترخيص ارتكاب آن است و اين كار ممكن نيست.

آنچه نصيب كافر تائب مي‌شود، گذشته از رحمت رحماني، بخشش گناهان گذشته است، در صورتي كه بقيّه عمر را با توحيد و ايمان سپري كند.

آنچه بهره كافر غير تائب مي‌شود فقط از رحمت رحماني است كه جز رفاه مقطعي در خصوص دنيا اثر ديگري ندارد.

4. حسنه دنيا و حسنه آخرت

روي عن النبي(صلّي الله عليه و آله و سلّم) انّه قال: «من أُوتي قلباً شاكراً و لساناً ذاكراً و زوجةً مؤمنة تُعينه علي أمر دنياه و أُخراه، فقد أُوتي في الدنيا حسنة و في الاخرة حسنة و وُقي عذاب النّار».[2]

[1] ـ سوره هود، آيه 15؛ الكافي، ج4، ص521.

[2] ـ مجمع البيان، ج1 ـ 2، ص530.